Nachtje bij m'n moeder. Ze woont hier prachtig. Niet al te groot, maar een mooi, licht appartement, tegenover het winkelcentrum, tram voor de deur, ziekenhuis ernaast voor je-weet-maar-nooit. 2 minuten de andere kant op brandweerkazerne en politiebureau. Lekker veilig. Net als de slaap me een beetje wil overvallen hoor ik het. Ik wapper wat met m'n dekbed en probeer het te negeren. Even later hoor ik het weer. Hier. Of all places..een mug! Een stadsappartement, 5 hoog. Ik doe het licht aan en probeer rond te kijken. Thuis heb ik daar een man voor en als die niet helemaal wil meewerken ergens ook nog wel een bril. Hier heb ik dat allemaal niet en om m'n moeder er nu wakker voor te maken....die ligt nog bij te komen van het idee dat ze gisteren 78 is geworden.
Ik pak mijn dekbed op en wandel. Echt veel keus heb je hier niet, dus het wordt de bank in de woonkamer. Die is best groot. Maar net geen 1 meter 73 merk ik als ik me erop nestel. Klein nadeel is ook het ontbreken van gordijnen en het bepaald niet ontbreken van heel veel ramen. De doorgaande weg hiervoor is goed verlicht. En de mensen die langskomen praten niet allemaal zo hard. Nou ja, soit! ogen stijf dicht en slapen!
Ik lig nog geen 20 minuten en verstijf van schrik. Een geluid alsof er iemand met een snijbrander de tramrails hiervoor aan het bewerken is. Blijkt het trambaanveegwagentje te zijn. Komt tergend langzaam deze kant op tot horen en zien vergaat en slaat dan de hoek om, richting ziekenhuis. Om een half uur later uiteraard weer de andere kant op te vegen.
Ik dommel de nacht door: ambulance, nog een ambulance, Dan politie. Of brandweer, ik weet nooit wat wat is, lallende mensen op straat, auto's die met gierende banden de hoek om moeten.
Om kwart over 5 floept er een lamp aan...tijdklok. Zullen die inbrekers vast intrappen. 6 uur: eerste tram.
Tijd voor koffie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten